Iza Makulus

Granta McFetridge’a Spacer Piękną Drogą

Jak mówi Grant McFetridge, jego życie od dziecka wydawało się piękne, niezależnie od tego, jak okropne rzeczy mu się przydarzały. Dowiedział się dużo później, że był jednym z tych szczęściarzy, którym dane było narodzić się ze stanem świadomości zwanym „Piękną Drogą” ( „the Beauty Way”). Różnice między nim a jego rówieśnikami były niezauważalne zarówno dla niego, jak i dla innych. Dopiero gdy przekroczył dwadzieścia lat uświadomił sobie jasno, że jest jednak inny niż ludzie, których znał. Nie mając lepszego wytłumaczenia, przyjął, że wynika to z różnic kulturowych.

Wszystko zmieniło się, gdy w wieku 29 lat, podczas bardzo traumatycznych wydarzeń w jego życiu wrócił do stanu „przeciętnej świadomości”. Jak mówi, było to dla niego jak wtrącenie do piekła. Ludzie zwykle nie uświadamiają sobie, w jak marnym stanie świadomości się znajdują; nie mają po prostu poziomu porównawczego, z wyjątkiem może tylko krótkich mgnień szczęścia.

Czytaj dalej…

Liczba Polaków mieszkających za granicą na dzień dzisiejszy wynosi około 21 milionów. To zawrotna liczba, gdy dla porównania w Polsce mieszka niemal 38,5 miliona ludzi (2014).
Szacuje się, że do końca 2015 roku z Polski wyjedzie dodatkowy 1.275 mln obywateli. Tak przynajmniej wynika z raportu WorkService pt. “Migracje zarobkowe Polaków” opublikowanego w marcu b.r.

Powody dla których Polacy opuszczają kraj są różne. Kiedyś były to migracje wojenne i polityczne, teraz głównie zarobkowe. I choć przyczyny są różne, to trudności adaptacyjne związane z osiedleniem się w nowym kraju zawsze stanowią wyzwanie dla każdego Polaka. Każdy imigrant bowiem ma własną historię życiową, inne uwarunkowania i motywy swojej migracji, a kraje do których trafia posiadają odmienną kulturę, język i klimat. W tych ogromnych milionowych danych dotyczących imigrantów trudno dostrzec jednostkę. Warto jednak pochylić się nad nią i przyjrzeć jej sytuacji. Oprócz oczywistych korzyści, w tej nowej sytuacji Polacy mają także negatywne doświadczenia:

• trudności emocjonalne związane z rozłąką i tęsknotą: brak bliskich, przyjaciół, znajomych miejsc, ulubionych zajęć. Z badań wynika że, 25% wraca do kraju właśnie z powodu tęsknoty.
• trudności egzystencjalne wiążące się z osobistymi pytaniami: kim teraz jestem? jaki jest mój status? jakim językiem mam się posługiwać? jakie są tutejsze zwyczaje? czy mogę wykonywać swój zawód? czy jestem tu legalnie? czy mam pozwolenie na pracę? czy poczuję się jak u siebie? czy czuję się bezpiecznie? kto mi sprzyja, a kto nie?
• niepokoje i poczucie bezradności spowodowane koniecznością podejmowania ważkich decyzji, kluczowych dla osobistego losu, ale też decydujących o losach całej rodziny na emigracji: czy wszystko biorę pod uwagę? jak mam poradzić sobie z ryzykiem i niepokojem związanym z nowymi wyborami, które muszę podjąć mimo braku kompletnych informacji.
• trudności i stresy związane z nauką nowego języka, często nowego zawodu.Jak wiadomo zmiana miejsca zamieszkania nie resetuje psychologicznych tematów, których nie udało rozwiązać się w kraju. Problemy z przeszłości podążają jak cień za właścicielem. Ten stary emocjonalny bagaż jest wciąż aktywny i nie znika w cudowny sposób, tylko dlatego że, ktoś przeprowadził się za granicę. Do całej gamy bieżących wyzwań jakim musi Polak stawić czoła na obczyźnie, bywa, że już wcześniej był uwikłany w depresję, nerwicę, uzależnienia, niską samoocenę wynikających ze złych doświadczeń i wspomnień, które przynosi ze sobą z kraju ojczystego, bez względu na to czy jest tego świadomy czy nie.

Polacy decydujący się na powrót do Polski mają prawie taki sam wewnętrzny materiał do przepracowania, obciążony poczuciem kolejnej klęski życiowej. I tak koło się zamyka…

Czytaj dalej…